W świecie Formuły 1 są kierowcy, którzy są pamiętani ze względu na swój talent, a inni ze względu na swoją osobowość. Ale tylko nieliczni są w stanie pozostawić niezatarty ślad w sercach i umysłach zarówno fanów, jak i zawodników, zarówno ze względu na swoje umiejętności, jak i charyzmę. Gilles Villeneuve był jednym z takich kierowców, a jego błyskawiczny rozwój od skromnych początków w Kanadzie do międzynarodowej sławy pozostawił trwałe dziedzictwo.
Wczesne lata w Kanadzie
Urodzony w Saint-Jean-sur-Richelieu w Quebecu w 1950 roku, Gilles Villeneuve dorastał z pasją do prędkości. Chciał zostać profesjonalnym kierowcą i jako młody człowiek ścigał się na skuterach śnieżnych, sport, który pozwolił mu rozwinąć wyjątkowy refleks i kontrolę nad pojazdem, umiejętności, które dobrze mu się przydały w późniejszej karierze wyścigowej.
O czasie spędzonym na skuterach śnieżnych i o tym, jak wpłynęło to na jego styl jazdy, Kanadyjczyk powiedział: “Każdej zimy były trzy lub cztery duże pojazdy terenowe, a ja mówię o rzucaniu się po lodzie z prędkością 100 mil na godzinę. Te pojazdy bardzo się ślizgały, co nauczyło mnie wiele o kontroli. A widoczność była okropna! Jeśli nie było się w czołówce, nie można było nic zobaczyć, bo dookoła walał się śnieg. To dobrze wpłynęło na mój refleks i pozwoliło mi nie martwić się o wyścigi w deszczu.
Obdarzony naturalnym talentem do jazdy, Gilles Villeneuve rozpoczął swoją karierę w wyścigach czterokołowych stosunkowo późno, w Formule Ford i Formule Atlantic, wygrywając zarówno w 1976, jak i 1977 roku, zanim osiągnął szczyt sportów motorowych, debiutując w F1 dla zespołu McLaren w tym samym sezonie wyścigowym.
Szczególna więź z Enzo Ferrari
Talent Villeneuve’a nie trwał długo, aby przyciągnąć uwagę Commendatore Ferrari, który podpisał z nim kontrakt w 1977 roku. Po krótkim teście w Fiorano, na torze testowym Ferrari, Villeneuve podpisał umowę z zespołem na jazdę w ostatnich wyścigach 1977 roku i przez cały następny sezon. Od tego momentu Gilles Villeneuve i Ferrari łączyła wyjątkowa więź, a Enzo czule nazywał Villeneuve’a swoim “małym frankiem kanadyjskim”. Zwykle szorstki Ferrari zapałał do Villeneuve’a ojcowską sympatią.
Gilles wygrał sześć wyścigów dla producenta Prancing Horse. Villeneuve wygrał swój pierwszy wyścig w 1978 roku w Kanadzie. Był to jego domowy wyścig i niezwykły wynik dla kanadyjskiego kierowcy, wciąż niedoświadczonego w wyścigach Grand Prix. Za kierownicą “rossy” Gilles dał fanom jedne z najbardziej reprezentatywnych wyścigów w całej historii F1 i niestety za kierownicą Ferrari Villeneve również zginął kilka lat później w Belgii.
Oto, co Enzo Ferrari powiedział po śmierci Gillesa: “Jego odejście pozbawiło nas wielkiego mistrza, którego bardzo kochałem. Moja przeszłość jest naznaczona smutkiem: rodzice, brat, syn. Moje życie jest pełne smutnych wspomnień. Spoglądam wstecz i widzę twarze moich bliskich, a wśród nich widzę jego”.
Unikalny styl jazdy
Agresywny i ekstrawagancki styl jazdy Villeneuve’a wyróżniał go od samego początku jego startów w Formule 1.
Formuły 1
. Początki nie obyły się bez incydentów i wkrótce kierowca Ferrari zyskał przydomek“The Aviator”. Jego początki nie obyły się bez incydentów i wkrótce kierowca Ferrari zyskał przydomek “The Aviator”. Zawsze na limicie, Gilles miał upodobanie do spektakularnych poślizgów i zapierających dech w piersiach wyprzedzeń, które pozostawiały fanów i przeciwników bez słowa.
Niezwykłe wyścigi, wypadki i kontrowersje
Grand Prix Francji 1979
Skłonność do ryzyka i pragnienie, by zawsze dążyć do maksimum, znalazły idealną syntezę we francuskim wyścigu z 1979 roku. Rzeczywiście, w tę odległą niedzielę ponad 40 lat temu na torze w Dijon doszło do jednej z najbardziej pamiętnych bitew w historii współczesnej Formuły 1. Villeneuve i René Arnoux walczyli ze sobą przez kilka okrążeń, kilkakrotnie wymieniając się pozycjami i wielokrotnie dotykając się, zanim Villeneuve zdołał zwyciężyć nad kierowcą Renault, zapewniając sobie drugie miejsce na podium. Pojedynek koło w koło pomiędzy Villeneuve’em i René Arnoux przeszedł do historii jako świadectwo ducha walki i wyjątkowych umiejętności Villeneuve’a, a także wielkiego serca Arnoux, którego przeznaczeniem było dołączenie do zespołu Ferrari kilka lat później.
1979 Grand Prix Holandii
Również w 1979 roku na torze Zandvoort Villeneuve zaliczył świetny start, dzięki któremu z trzeciego rzędu awansował na drugą pozycję za Alanem Jonesem, Na 11 okrążeniu Gilles zaatakował Jonesa na zakręcie Tarzan i objął prowadzenie Na 47 okrążeniu Jones naciskał na Villeneuve’a, który skończył obracając się. Z powodu dużego obciążenia lewa tylna opona Kanadyjczyka zaczęła się spuszczać, ale Gilles nie przejmował się tym i kontynuował jazdę, aż do długiego przejazdu pierwszego zakrętu, który spowodował jej awarię. Villeneuve kontynuuje jazdę na trzech kołach, tylna lewa opona odpada i pozostaje przymocowana do samochodu tylko przez przewody hamulcowe….In Holland the myth of Villeneuve.
Manewr ten został ostro skrytykowany przez kolegów i wtajemniczonych jako zbyt niebezpieczny, ale po raz kolejny pokazał charyzmę i wyścigowe podejście kierowcy, który wciąż rozgrzewa serca i umysły wszystkich fanów Formuły 1, którzy mieli szczęście oglądać jego wyścigi.
Enzo Ferrari powiedział później: “Villeneuve wciąż popełnia genialne błędy, ale jest człowiekiem, który za wszelką cenę chce dostać się do czołówki”. Został słusznie skrytykowany, ale nie możemy zapominać, że jego entuzjazm i pasja mają swojego poprzednika: Tazio Nuvolariego. W 1935 roku Nuvolari wygrał Grand Prix Brna w Czechosłowacji, jadąc na trzech kołach”.
Grand Prix Włoch Imola 1980
We wrześniu 1980 roku Gilles doznał najstraszniejszego i najbardziej spektakularnego wypadku w swojej karierze na torze Imola podczas wyścigu we Włoszech. Na szóstym okrążeniu wyścigu Ferrari 312 T5 Villeneuve’a wpadło w poślizg tuż przed zakrętem Tosa i uderzyło w ścianę ochronną, odbijając się od niej na środku toru. Ten sam zakręt jest obecnie znany jako zakręt Villeneuve’a, który został nazwany na cześć Gillesa w hołdzie dla jego kariery.
Grand Prix Hiszpanii Jarama 1981 – ostatnie zwycięstwo Gillesa
Hiszpański wyścig z 1981 roku słynie z jednego z najbardziej zaciętych finiszów w historii Formuły 1, w którym Ferrari Gillesa Villeneuve’ a wygrało o zaledwie 1,24 sekundy z czterema kolejnymi samochodami. Było to ostatnie zwycięstwo Villeneuve’ a i jest uważane za jego taktyczne arcydzieło.
Na starcie na pole position stanął Jacques Laffite, a na drugim i trzecim miejscu znaleźli się Alan Jones i Carlos Reutemann. Podczas wyścigu Jones i Reutemann początkowo objęli prowadzenie, ale Villeneuve szybko awansował na trzecie miejsce, uszkadzając przednie skrzydło Alaina Prosta. Następnie Jones zjechał z toru, pozostawiając Villeneuve’a na prowadzeniu, a Reutemanna za nim. Pięciu najlepszych kierowców pozostało na prowadzeniu przez resztę wyścigu, a Villeneuve był niepokonany dzięki mocy swojego silnika Ferrari, który pozwolił mu uzyskać niewielką przewagę na prostych i działać jako stoper na zakrętach.
Villeneuve dojechał do mety, opierając się presji rywali przez większość wyścigu i nie popełniając żadnych błędów, przekraczając linię mety zaledwie 1,24 sekundy przed resztą stawki, kończąc tym samym drugi najbardziej wyrównany wyścig w historii Formuły 1.
Zdrada na Imoli i tragiczny ostatni wyścig
Sezon 1982 miał być sezonem ostatecznej konsekracji. Włoska Scuderia mogła liczyć na najszybszą parę w padoku, Gillesa Villeneuve’a i Didiera Pironiego, i w przeciwieństwie do poprzedniego roku, Ferrari zaprezentowało bardzo konkurencyjny samochód. Podczas Grand Prix San Marino na torze Imola, Villeneuve wierzył, że osiągnął porozumienie przed wyścigiem, aby utrzymać swoje pozycje po ostatnim pit-stopie. Jednak pomimo porozumienia, Pironi wyprzedził Villeneuve’a na ostatnim okrążeniu, generując poczucie zdrady, które nigdy nie zostało rozwiązane.
Dwa tygodnie później, w tragicznych okolicznościach, Villeneuve zginął podczas ostatniej sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Belgii w Zolder, a jego Ferrari uderzyło w wolniejszy samochód niewinnego Jochena Massa. Villeneuve rozpoczął weekend w złym nastroju: czuł, że rok 1982 był jego rokiem, aby zostać mistrzem świata Formuły 1, a po Imoli chciał być szybszy niż jego kolega z zespołu. Villeneuve zginął na ostatnim komplecie opon kwalifikacyjnych, starając się dać z siebie wszystko, goniąc swoje marzenie.
Torquil Jones zaprezentował niedawno film dokumentalny, który opowiada o rywalizacji między Gillesem i Didierem oraz śledzi wydarzenia na torze Imola i tragiczny los obu kierowców. W tym samym roku Pironi uległ wypadkowi, który zakończył jego obecność w Formule 1.
Mówiąc o Imoli, Villeneuve powiedział: “Myślę, że udowodniłem, że z tym samym samochodem, jeśli chcę, aby ktoś był za mną…. cóż, myślę, że jest za mną…”.
Kilka wypowiedzi na temat Villeneuve’a. To, co jego przeciwnicy, dziennikarze, technicy … i Villeneuve
“Są wyścigi, których nigdy nie wygrasz, jeśli nie podejmiesz ryzyka. Zgadzam się, że czasami jestem pochopny i porywczy. Taki właśnie jestem. Oczywiście, gdybym wolniej jechał Bosch Kurve, nie opuściłbym toru. Ale gdybym jechał wolno, nie byłbym kierowcą Formuły 1. Nie byłbym Gillesem Villeneuve.
Gilles Villeneuve po zjeździe z toru podczas Grand Prix Austrii 1981
“Gilles był jedynym, który zmusił cię do szukania dobrego zakrętu w treningu, ponieważ wiedziałeś, że tam, gdzie wszyscy inni przejeżdżali jak po szynach, warto było obserwować Gillesa. Ten dzień w deszczu w Watkins Glen był prawie niewiarygodny! Naprawdę. Mówiono, że ma 300 koni mechanicznych więcej niż ktokolwiek inny. Nie wydawało się to możliwe. Prędkość, z jaką się poruszał, w niczym nie przypominała prędkości pozostałych. Był o 11 sekund szybszy! Jody był najszybszy i nie mógł w to uwierzyć, mówiąc, że był śmiertelnie przerażony! Pamiętam, jak Laffite w boksach chichotał, gdy Gilles przejeżdżał i mówił: “Po co zawracamy sobie tym głowę? On jest inny niż reszta z nas. To inny poziom”.
Nigel Roebuck
“Wiem, że żadna istota ludzka nie może dokonać cudu, nikt nie ma magicznych właściwości ani nic takiego, ale Gilles sprawił, że pomyślałeś… był TAKI szybki”.
Jaqcues Laffite
“Villeneuve miał największy talent ze wszystkich. W każdym samochodzie, do którego go wsadziłeś, byłby szybki”.
Niki Lauda
“Był absolutnie nieskomplikowanym, niepolitycznym człowiekiem, bez żadnych zmartwień. Był całkowicie i całkowicie szczery. Jeśli testował, a samochód był do bani, przychodził i mówił: “Słuchaj, jest do bani; nie mam nic przeciwko, nie zrozum mnie źle, będę jeździł nim cały dzień i pokocham każdą minutę, ale pomyślałem, że powinieneś wiedzieć, że samochód jest do bani”. Staruszek (Ferrari) kochał ją za to”.
Harvey Postlethwaite
“Pojedynek z Gillesem to coś, czego nigdy nie zapomnę, moje najwspanialsze wyścigowe wspomnienie. Można się tak ścigać tylko z kimś, komu się całkowicie ufa, a takich jak on jest niewielu. Pokonał mnie, owszem, i to we Francji, ale nie martwiło mnie to: wiedziałem, że pokonał mnie najlepszy kierowca na świecie.
Rene Arnoux wspomina swoją klasyczną walkę z Gillesem Villeneuve’em w Dijon we Francji w 1979 roku.
“Nie mogłem w to uwierzyć. Ten facet nie chciał przyjąć do wiadomości, że został pokonany. Pociłem się jak szalony, żeby zyskać do niego kilka sekund, rozluźniłem się trochę na kilku zakrętach i znowu był w moich lusterkach. To cholerne czerwone wiadro **** siedziało mi na ogonie! Musiałem jechać płasko aż do mety, bo wiedziałem, że jeśli pozwolę mu się wyprzedzić, nie będzie drugiej szansy na odzyskanie prowadzenia! ”
Dziedzictwo i nieustająca miłość fanów
Pomimo stosunkowo krótkiej kariery, trwającej od 1977 do 1982 roku, pamięć o Gillesie Villeneuve trwa do dziś. Jego postawa “nigdy nie mów nigdy”, odważny styl jazdy i czysta pasja do wyścigów zainspirowały pokolenia fanów i kierowców, a wiele dzisiejszych gwiazd czterech kółek powołuje się na Villeneuve’a jako punkt odniesienia. W sporcie, który widział wielu bohaterów, nazwisko Gilles Villeneuve pozostaje ikoną. Jego niezachwiana determinacja, miłość do wyścigów i nieustraszone podejście do życia pozostawiły niezatarty ślad w Formule 1.
Kultowy kask i numer 27
Kultowy kask Villeneuve’a, charakteryzujący się prostym designem z widocznym “V ” z przodu, jest nadal natychmiast rozpoznawalny. Numer 27 na jego Ferrari stał się synonimem jego kariery i przetrwał do dziś. Od tego czasu zarówno fani, jak i kierowcy darzą numer 27 wielkim szacunkiem, a niektórzy uważają za zaszczyt noszenie go na swoim samochodzie.
Rodzina i sportowe sukcesy Jacques’a Villeneuve’a
Pasja Gillesa Villeneuve ‘a do wyścigów przeniosła się na jego rodzinę, a jego syn Jacques Villeneuve poszedł w jego ślady. DNA to jakość. Jacques osiągnął wielki sukces w wyścigach samochodowych, podnosząc wysoko kanadyjską flagę, wygrywając mistrzostwa IndyCar 1995, Indianapolis 500 1995 i wreszcie Mistrzostwa Świata F1 w 1997 roku z zespołem Williams, osiągając wyczyn, który wymknął się jego ojcu.
Wspomnienie o Gillesie Villeneuve
Podczas gdy Formuła 1 wciąż ewoluuje i pojawiają się nowe gwiazdy, ważne jest, aby pamiętać o legendach, które położyły podwaliny pod trwały sukces tego sportu. W ostatnich latach hołdy dla Villeneuve’a stały się tradycją podczas Grand Prix Kanady w Montrealu, gdzie w 1982 roku zmieniono nazwę toru na jego cześć, a na linii startu widnieje napis Salut Gilles. Fani na całym świecie gromadzą się, aby uczcić jego pamięć i wyrazić uznanie dla jego wkładu w Formułę 1.
Niektórzy kierowcy, tacy jak Fernando Alonso i Charles Leclerc, wspominali Villeneuve’a jako bohatera z dzieciństwa i kierowcę, który zainspirował ich do rozpoczęcia kariery w sportach motorowych.
Rise: opowieść o pasji i wytrwałości – zemsta przegranego
Podróż Gilles Villeneuve Od wyścigów na skuterach śnieżnych w surowe kanadyjskie zimy do dominacji w najbardziej prestiżowej serii wyścigowej na świecie to historia pasji, wytrwałości i niezachwianej determinacji, która przypomina nam, że nawet w obliczu przeciwności losu sukces jest możliwy dzięki ciężkiej pracy i poświęceniu.
Błyskawiczny awans Villeneuve’ a jest inspiracją nie tylko dla aspirujących kierowców, którzy chcą zostać mistrzami świata F1, ale także dla wszystkich tych, którzy realizują swoje marzenia, bez względu na to, jak odległe mogą się one wydawać. Jest to prawdopodobnie największe dziedzictwo, jakie mały Kanadyjczyk pozostawił przyszłym pokoleniom.
Pictures from the top: 1979 Monaco Grand Prix Ferrari 312T4 Gilles Villeneuve, Date 27 March 2016, Source https://www.flickr.com/photos/jolevnikk/29082474690/AuthorJohn Martin Lee from London, UK, Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0, Gilles Villeneuve - Ferrari 312T3 at Druids at the 1978 British Grand Prix (50049695703).jpg ideogibs, Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0, Gilles Villeneuve imola 1979.jpg Copy, File:Gilles Villeneuve imola 1979.jpg|Gilles_Villeneuve Morio, Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0, Gilles Villeneuve helmet Museo Ferrari.jpg Copy, Gilles Villeneuve helmet Museo Ferrari.jpg|Gilles_Villeneuve_helmet_Museo_Ferrari]]Copy, February 25, 2013 The Circuit Gilles Villeneuve in Montreal, Maria Azzurra Mugnai, Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0, Circuit Gilles Villeneuve MAM2.JPG Copy, August 2007
