Jeśli chodzi o amerykańskich zawodników motocyklowych, Kevin Schwantz jest jednym z najbardziej kultowych nazwisk, jakie przychodzą na myśl, i to nie bez powodu. Jest jednym z najbardziej spektakularnych kierowców, jacy kiedykolwiek pojawili się na torach, a jego kariera jest świadectwem jego pasji, poświęcenia i umiejętności. Jego agresywny styl jazdy, niezłomna postawa i niezaprzeczalny talent sprawiły, że stał się ulubieńcem fanów i prawdziwą legendą w świecie 500cc.
Schwantz ma na swoim koncie imponującą listę osiągnięć. Wygrał Mistrzostwa Świata 500cc w 1993 roku i był dominującą siłą w sporcie w latach 80-tych i na początku lat 90-tych. Schwantz był nie tylko wybitnym jeźdźcem, ale także miał magnetyczną osobowość, która sprawiła, że był bardzo popularny. W tym artykule przedstawiamy wczesne lata Schwantza, jego starty w wyścigach, zwycięstwa, styl jazdy i odejście ze sportu.
Wczesne lata
Schwantz urodził się 19 czerwca 1964 r. w Houston w Teksasie. Jego ojciec Davis był byłym kierowcą motocyklowym, a jego matka, Karen, była zapaloną motocyklistką, a ich pasja do tego sportu została przekazana Kevinowi od najmłodszych lat.
Schwantz poznał motocykle bardzo wcześnie i rozwinął w sobie pasję do nich. Jego rodzice zachęcali go do zainteresowania się wyścigami i w wieku pięciu lat zaczął rywalizować w lokalnych zawodach motocrossowych; w wieku ośmiu lat wygrywał już mistrzostwa i zaczął ścigać się na torach ulicznych.
Rozpoczęcie wyścigu
Pasja Schwantza do wyścigów drogowych wciąż rosła, a w 1985 roku wygrał kilka wyścigów i zajął siódme miejsce w mistrzostwach AMA 250 Grand National. W 1986 roku Schwantz ponownie zajął siódme miejsce w AMA Superbike Championship.
W tym samym roku Kevin po raz pierwszy zasmakował wyścigów 500cc, ścigając się na Rizla Heron Suzuki RG 500 przy dwóch okazjach, na Spa w Belgii i na Misano. W obu wyścigach zajął dziesiąte miejsce, zdobywając łącznie cztery punkty mistrzowskie.
Rok później, w 1987 roku, zajął drugie miejsce za Waynem Raineyem w AMA Superbike Championship. Wygrał pięć wyścigów i stał się uznaną marką w amerykańskich wyścigach. Schwantz został następnie przejęty przez Suzuki, które zdecydowało się wysłać go do Europy, aby rywalizował w mistrzostwach świata 500cc.
500cc
Schwantz dołączył do klasy 500cc w 1988 roku, jeżdżąc dla Team Suzuki. Wygrał dwa wyścigi w tym samym roku. W Japonii, na torze Suzuka, przez większość wyścigu toczył zaciętą walkę z Eddiem Lawsonem, ale udało mu się objąć prowadzenie w końcowych etapach i wygrać o nieco ponad sekundę z Waynem Gardnerem. Wygrał ponownie w Niemczech i stanął na podium we Francji i Brazylii.
Szybko został uznany za jednego z najlepszych kierowców w tym sporcie, kończąc sezon na ósmym miejscu z 119 punktami, co jest doskonałym wynikiem, biorąc pod uwagę, że nie ukończył pięciu z 15 wyścigów.
Rok 1998 był prawdziwym początkiem jego wspaniałej kariery w klasie 500cc.
Zwycięstwo w Mistrzostwach Świata 500cc
Schwantz Punkt zwrotny nastąpił jednak w 1993 roku, kiedy to wygrał Mistrzostwa Świata 500cc. The 500cc Grand PrixW tym roku w kalendarzu było 14 wyścigów, a Schwantz zdołał wygrać cztery wyścigi i zawsze był na podium, z wyjątkiem Grand Prix Wielkiej Brytanii, gdzie przeszedł na emeryturę, oraz Grand Prix Czech w Brnie, gdzie był dopiero piąty. Zakończył sezon z dorobkiem 248 punktów, znacznie wyprzedzając swojego najbliższego rywala, Wayne’a Raineya. Szybkość i konsekwencja sprawiły, że KS był po prostu nie do pokonania w 1993 roku.
Styl jazdy
Schwantz był znany ze swojego agresywnego stylu jazdy i gotowości do podejmowania ryzyka, a jego determinacja do wygrywania sprawiła, że stał się ulubieńcem fanów. KS posiadał wyjątkowe umiejętności pokonywania zakrętów i był w stanie przesuwać tył swojego motocykla w sposób, któremu inni zawodnicy nie mogli dorównać; spójrz tutaj, aby uzyskać wyobrażenie o tym, co był w stanie zrobić https://www.youtube.com/watch?v=bomoMbvojvs.
W czasach swojej świetności był jednym z najbardziej ekscytujących kierowców, z wyjątkowym i ekstrawaganckim podejściem do wyścigów.
Jednym z typowych ruchów Schwantza była technika “cofania”, w której ostro hamował i przesuwał tył motocykla, wykorzystując tylną oponę, aby pomóc mu szybko i skutecznie skręcić. Technika ta pozwoliła mu na pokonywanie ciasnych linii i wykonywanie szybkich, zdecydowanych ruchów na torze i stała się jednym z jego charakterystycznych stylów jazdy.
Schwantz był również znany ze swojej wyjątkowej kontroli przepustnicy, którą wykorzystywał do utrzymywania prędkości w zakrętach i przyspieszania na wyjściach z nich. Był w stanie znaleźć przyczepność tam, gdzie inni kierowcy nie mogli, co pozwoliło mu utrzymać wyższą prędkość i wyprzedzać w ciasnych miejscach.
Kolejnym kluczowym aspektem stylu jazdy Schwantza była jego nieustraszoność. Nigdy nie bał się podejmować ryzyka i wykonywać odważnych ruchów, nawet w obliczu pozornie niemożliwych szans. Ta gotowość do przekraczania granic możliwości siebie i swojego motocykla uczyniła go ekscytującym zawodnikiem i pomogła mu osiągnąć wielki sukces na torze.
Ogólnie rzecz biorąc, styl jazdy Kevina Schwantza charakteryzował się połączeniem szybkości, umiejętności i odwagi, czyniąc go jednym z najbardziej ekscytujących i niezapomnianych zawodników w historii MotoGP.
Ikona #34
Jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech Schwantza był jego kultowy numer 34. Wybrał tę liczbę, ponieważ była ona odwrotnością jego szczęśliwej liczby 43. Numer ten był używany przez całą jego karierę i stał się synonimem jego nazwiska.
Emerytura
Schwantz wycofał się z wyścigów w 1995 roku, powołując się na brak motywacji do ich kontynuowania. Podczas swojej kariery uległ kilku wypadkom, w tym poważnemu wypadkowi podczas Grand Prix Włoch w 1993 roku, w wyniku którego złamał obojczyk i nadgarstek. Pomimo kontuzji kontynuował rywalizację i był znany ze swojej odporności i determinacji.
Rywalizacja z innymi podróżnikami
Podczas swojej kariery wyścigowej Schwantz miał kilka zaciętych rywalizacji, w tym z innymi Amerykanami, Waynem Raineyem i Eddiem Lawsonem. Walki między tą trójką były legendarne i dodawały emocji temu sportowi. Schwantz i Rainey byli szczególnie intensywni. Obaj byli bardzo konkurencyjni i często ścierali się, wymieniając ciosy na torze i poza nim. Jednym z najpiękniejszych wyścigów, które fani wciąż pamiętają, jest Grand Prix Hockenheim 1991, którego ostatnie okrążenie można zobaczyć tutaj https://www.youtube.com/watch?v=qWO2k63OFhc.
Schwantz często walczył również z Mickiem Doohanem, podnosząc poziom rywalizacji w tym sporcie w tamtym czasie.
Charakter
Schwantz był również znany ze swojej otwartej osobowości i miłości do fanów. Zawsze znajdował czas dla swoich zwolenników i był hojny, jeśli chodzi o swój czas i zasoby. Był prawdziwym ambasadorem tego sportu, który pomógł rozsławić na całym świecie.
Schwantz teraz
Schwantz wycofał się z wyścigów w 1995 roku, ale pozostaje aktywny w świecie MotoGP. Prowadzi szkołę jazdy w Stanach Zjednoczonych, a także działa jako ambasador kilku marek motocyklowych. Jest również zaangażowany w organizację Grand Prix USA, które powróciło do kalendarza MotoGP w 2013 roku.
Wnioski
Podsumowując, Kevin Schwantz jest bez wątpienia jednym z najlepszych zawodników w historii MotoGP. Wygrał Mistrzostwa Świata 500cc w 1993 roku i był dominującą siłą w sporcie przez całą swoją karierę. Był uwielbiany za swój agresywny styl jazdy, a jego kultowy numer 34 nadal sprzedaje wiele towarów.
Pictures, top to bottom:
-
Rikita, Kevin Schwantz, in Japan Grand Prix 1993, Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
-
Stu Newby, Kevin Schwantz, sitting on his Pepsi Cola Suzuki, waving his hands in the air and celebrating after winning the 1989 British Grand Prix., Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic license.
-
Craig Morey, Kevin Schwantz at a demonstration event in 2010, Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic license.
